Başkanı Turgay Olcayto, Başkan Yardımcısı Recep Yaşar, Genel Sekreter Sibel Güneş, Genel Sekreter Yardımcıları Ahmet Özdemir ve Niyazi Dalyancı'nın da aralarında bulunduğu çok sayıda gazeteci katıldı. Panelin açılış konuşmasını Türkiye Gazeteciler Cemiyeti Başkanı Turgay Olcayto, Ayrıntı Yayınları’ndan İlbay Kahraman, Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi’nden Kemal İnan yaptı.
Gezi, Türkiye’nin siyasi ve toplumsal tarihinde önemli köşe taşlarından biri. Gezi’de çok önemli gelişmeler yaşandı. Gezi’de ‘sessiz, bir işe yaramaz’ denilen gençlerine kendine nasıl sahip çıktığını, çarpık yapılaşmaya nasıl itiraz ettiğini, doğayı, canlıyı nasıl sahiplendiğini birlikte gördük. Gezi’de devletin tahammülsüzlüğünü de gördük. Demokrasi tahammül sürecidir. Devletimizin büyükleri özellikle iktidar, Türkiye’de ne yazık ki yeni demokrasinin olduğunu ileri sürüyor. Türkiye’de faşizm en ağır uygulamalarını insanlara meslek odalarına gazetecilere uygulamaktan çekinmiyor. Nitekim Gezi’de gazeteci arkadaşlarımız güç koşullar yaşadı. Meslektaşlarımız görevlerini yerlerine getiriyorlardı ama ana akım medyada Gezi haberleri özellikle ilk iki günde yer almadı. Bunun ceremesini foto muhabiri ve muhabir arkadaşlar çekti. İnsanlar, muhabirlere yüklendi. Olayın boyutu büyüdükçe, Gezi’nin önemi anlaşılmaya başlandı. Ana akım medya da devreye girmek zorunda kaldı. O haberleri veren sahada çalışan arkadaşlar, işten çıktıktan sonra yine Gezi de oluyorlardı. Bunu dışarından bilen pek azdı. Bunun dışında yaralanan çok sayıda meslektaşımız oldu. Biz bu durumu Vali’ye ilettik. Belge de sunduk, şiddet gösteren polislerin durmasını istedik. 3-4 gün önce mektup geldi. Kendilerince araştırma yapmışlar. Hiç kimseyi suçlu bulamamışlar.”
Gezi Direnişi’nde halk iki kurumla yüzleşti. Polis ve medyanın gördüğü yüzünden hoşnut olmadı. İnsanlar sokaklara çıktığında televizyonların bunları yazmamasına kızdılar. Polis şiddeti, sadece tek bir bireye yönelik değildi; bütün halka yönelikti. Şimdi Gezi’den sonra ne yapabileceğimizi düşünmeliyiz. Gezi’den sonra halkın haber alma özgürlüğü, basın özgürlüğünün nerede durduğunu sormamız gerekiyor. Bizim gazeteciler olarak halka karşı sorumluluğumuz var. Bundan sonra gazeteciler olarak, mesleğimiz için, editöryal bağımsızlığımız için konuşmaya başlamamız gerektiğini düşünüyorum.
Suriye’de esir tutulduğum süreçteki bana destekleriniz için hepinize sonsuz teşekkür ediyorum. Meslek örgütlerinin, meslektaşlarımızın önemini orada bir kez daha anladım. Gezi’de Milliyet Gazetesi o dönemki Genel Yayın Yönetmeni Derya Sazak, oraya gelen ilk yayın yönetmeniydi. Milliyet Gazetesi olarak; foto muhabirleri ve muhabirler Gezi’de üs kurduk. Gezi’de otel kiraladık. Başından sonuna kadar, hatta bittikten sonra da Milliyet Gazetesi olarak izlemeye devam ettik. Gezi’de bir dayanışma örneği sergilendi. Gezi olayları, umarım Türkiye açısından gazetecilik mesleği açısından bize önemli dersler verir. Umarım Türkiye dünya demokrasi sıralamasında hak ettiği yere gelir.
Gezi Direnişi’nde aslında bir laboratuvardaydık. Bu laboratuvar, hem Türkiye’nin siyasi geçmişlerine dair ipuçları veriyordu hem de insanlığa dair bilgi veriyordu. O dayanışma duygusu, insan egosuna dair bildiğim şeyleri gözden geçirmeme neden oldu. Biz orada paranın kullanılmadığı bir toplumun parçasında yaşadık. Başka bir yaşam biçimin olabileceğine tanıklık ettik. Neden bugün Gezi’yi konuşuyoruz derseniz, çünkü o görünür olduğumuz günleri özlüyoruz. Oradaki kitlesel hallerimizi özlüyoruz.
Gezi, haberciliğin nasıl yapılması gerektiğini gösteren bir zaman dilimiydi. Gezi, aynı zamanda sokakta, gazetecilerin çalışma ortamını, ihlallerin nasıl geliştiğini görmemizi sağlayan bir aynaydı. Gezi olaylarının hem Türkiye insanı için hem de dünya insanları için öngörülemez bir durumu vardı. Kimse Türkiye’de böyle bir şeyin yaşanabileceğini düşünmüyordu.
Gezi Parkı olaylarında medya nasıl bir sınav verdi? Bence kötü bir sınav vermedi. Çatlardan sızmayı becerdi gazeteciler. Görünür kıldık. Tüm medya olayları olabildiğince aktarmaya başladı. Merkez medyada çalışan çok sayıda gazeteci, merkez medyadan ayrıldı. Gezi Parkı süreci bunun nasıl bir şey olduğunu, nasıl yapılmasını gerektiğini görünür kıldı. Gazetecilere ne kadar eleştiri yapılsa da bizler halka gerçekleri aktarmaya devam edeceğiz. Ben umutluyum.
Gezi Parkı olaylarında bütün sokak duvarları manşete çevrildi. Twetter da manşetler atıldı. 8 milyon kişi twittere katıldı. Halk Habertürk ve NTV’nin önüne gitti. ‘Eğer siz yok sayarsanız biz kendimiz var ederiz ’ dediler. Gazeteler ve televizyonlar inkar ettikleri süreci görmek zorunda kaldılar. Gazeteciler sadece Gezi olaylarında dövülmedi ki? Toplumda dövülüyoruz. Patron şiddeti var. Mahkemelerde dövülüyor, bütün toplumla birlikte dövülüyoruz. Burada sadece gazetecilerin özgür olması değil, bütün toplumun kendisinin özgürlüğünü elinde bulundurması gerekiyor. Gezi Parkı muazzam bir özgürlük arzusuydu bütün eski değerleri de aynı zamanda elden ve gözden geçirdik.
Gezi’de hiçbir araya gelmeyecek kitleler bir araya geldi. Dayanışma örneğinin sergilendiği bir atmosferdi. Gazeteciler olarak, olayların üstesinden gelebilmemiz için, gazetecinin özgürce habere ulaşabilmesinin tek teminatı örgütlü olmaktır. Mesleğimiz medya-siyaset – sermaye üçgenin arasında geriye gitmeye başladı. Medya halktan korkar hale geldi. Gezi’de logosuz çalışmak zorunda kaldı gazeteciler.
“Gezi parkının bir öncesi var. 'Gelişi belli değildi' tespitlerine katılmıyorum çünkü bu ülkede Gezi'den önce HES direnişleri, öğrenci eylemleri vardı. Medyamız Gezi parkı olayları yaşanıncaya kadar bu itiraz hareketlerine gereğince yer vermediğinden öncesi olduğunu düşünmüyor. Gezi Parkı’nın AKP’nin toplumun büyük kesimini zedeleyen politikalarından zarar görenlerin ortak platformu olduğu doğrudur. Fakat bu direniş bir süre sonra sadece emekçilerin ve merkez dışı kalmış unsurların eylemine dönüşmüştür. Gezi direnişinin algılarımızı değiştirdiği doğrudur.”
Gezi olayları benim haberciliğimin gelişmesi açısından önemli bir deneyim oldu. Yaptığımız haberlerle orada yaşananları aktarmaya çalıştık. Halkın her kesiminden her farklı görüşten insanların Gezi’ye neden geldiğini aktarmak için haber yaptık.